Բեմում փոքրիկներն էին

Հունիսի 1, 2018

Դպրոցական անցուդարձ

Վանաձորի ծովակալ Իսակովի անվան թիվ 23 դպրոցի` Մայիսյան հերոսամարտերին նվիրված միջոցառումների շարքը եզրափակվեց 7-րդ «բ» դասարանցիների անակնկալով /դասղեկ Համասփյուռ Խաչատրյան/: Նրանք բեմադրել էին հատված «Արա Գեղեցիկ և Շամիրամ» դիցապատմական ողբերգությունից:

Հայով լեզվի և գրականության ուսուցչուհի Հ. Խաչատրյանին, որպես բանիմաց ու հայրենասեր ճանաչում էինք, սակայան նրա ռեժիսորական հմտություններն անակնկալ էին բոլորիս համար:

Սովորողներն այնպես էին մտել իրենց մարմնավորած կերպարների մեջ, որ բոլորիս տարան հեռավոր ժամանակներ, երբ հայոց արքաներն անձնազոհ պաշտպանում էին իրենց հայրենիքն ու արժանապատվությունը:

Դերակատարներն ու բեմական հագուստը ընտրված էին մեծ վարպետությամբ, իսկ սովորողների խոսք ուղղակի ցնցող էր: Արքայամոր ցասումնալից աչքերից ասես բոց էր ժայթքում, նա հայ ընտանիքի պատվարն էր, իսկ հեզ ու խոնարհ թագուհին մարմնավորում էր պետականորեն մտածող, հավատարիմ ու առաքինի հայ անձնազոհ մոր և նվիրյալ կնոջ կերպարը:

Մթնոլորտը հագեցած էր հայրենասիրությամբ, պատվախնդրութամբ, հիացմունքը սառել էր հանդիսականների դեմքերին: Սովորողներն իրենց խաղով ստիպեցին կարկամել, չզգալ աչքերից հոսող արցունքի ջերմությունը: Խաղն ավարտվել էր, սակայն ծափողջյունները մնացել էին օդում սառած:

Հետո Սբ. Նարեկացի եկեղեցու կամարների տակ թնդաց ծափերի տարափը:

Ուսուցչուհին արտասանեց Հ. Հովհաննիսյանի «Անմահություն» բանաստեղծությունը, որը լրացումն ու ավարտն էր հրաշալի բեմադրության:

Իբրև վերջաբան այս ամենի` հնչեց ուսուցչուհու խոսքը.

-Հիշե'ք, հաղթանակները միշտ տրվում են մեզ, երբ մեր եսը ձուլվում է մենքին, և վե'ր են բարձրանում հայոց բռունցքները: դուք երկար ճանապարհ ունեք անցնելու. Երկիր Հայրենին դեռ սպասում է...