Անաղարտ պահենք մեր մայրենին

Փետրվարի 26, 2018

Դպրոցական անցուդարձ

Մայրենիի տոնին ընդառաջ շուրջ մեկ ամիս Նոր Կյանքի միջնակարգ դպրոցի 10-րդ   դասարանի դռանը, ի ցույց բոլոր աշակերտների, փակցված էր գովազդային պաստառ՝ «Անաղարտ պահենք մեր մայրենին» կոչով։ Տասներորդցիների հետևողականության շնորհիվ ամեն օր պաստառին փակցվում էին լեզվական նորանոր աղավաղումներ՝ զուգահեռաբար  ներկայացնելով ճիշտ տարբերակը։

 «Բառագիտություն» բաժնի ամփոփման  բաց դասին /ուսուցչուհի` Լյուդմիլա Ներսիսյան/ ներկայացրին մեկամսյա աշխատանքի արդյունքը: Հարցումները և հուսադրող էին,  և մտահոգող․ աշակերտների մի մասը խանդավառությամբ հետևել և յուրացրել էր բառերի, բառաձևերի ճիշտ տարբերակը, իսկ մի մասը եղել էր անտարբեր՝ բնավ կարևորություն չտալով կոչին։

 Չեք ուզում կարդալ, լավ։  Այս անգամ որոշեցինք հանդես գալ լեզվական ախտերը վեր հանող հումորային մանրապատումներով՝ օգտվելով Դ․ Գյուրջինյանի «Հանուն մեր նյարդերի»՝ լեզվական սխալները ներկայացնող շարքից։ Այո , այս անգամ մեր անտարբերները համակ ուշադրությամբ լսեցին և իրենք էլ չնկատեցին՝ ինչպես սկսեցին ծիծաղել սեփական սխալների վրա։

 Իսկ հիմա պետք է լրջանալ և լսել ամենայն հարգանքով և համակ ուշադրություն դարձած․ չէ որ մեր հյուրը ճշմարտության դրոշակակիրն է՝ Պարույր Սևակը, լեզվի մասին իր խոհուն  մտքերով, փիլիսոփայությամբ։ Հետո ինչ, որ  տասներորդցի Ռուբենը այնքան էլ նման չէր Սևակին, բայց այնպես սիրով և հպարտությամբ էր ստանձնել Պ․ Սևակի դերը և բազմելով «Գրողի գահին»՝ մտախոհ հայացքով և լուրջ կեցվածքով մեկ առ մեկ պատասխանում էր  դասընկերների հարցերին` ներկայացնելով  մեր լեզվի  առավելությունները և մտահոգությունները լեզվի հետ կապված։ Վերջում  հորդոր «բառերից վրեժ լուծող» աշակերտներին․ ««Ոչ միայն հացիվ կեցցե մարդը, այլև բանիվ»։ Ահա այս նժարումն է մեր տեղը։ Պահպանել գիրն ու գրկանությունը, լեզուն ու երգը»։

Դե եթե երգ, ուրեմն պիտի երգենք «Մեր լեզուն», խոսք` Համո Սահյանի,  երաժշտթյունը` Սասուն Պասկևիչյանի։